Tam bir yıl geçti.Acısıyla tatlısıyla.Acısıyla diyorum çünkü 1 yılda deliksiz uyuduğumu hiç hatılamıyorum.Enson Ankarada bir doktora bebeğimin uyuması için bir çare yokmu demiştim ve malesef hüsranla çıkmıştım hastaneden.Artık çok şükür atlattık o günleri.Önceleri ayakta sallayarak uyuyan bebeğim artık sadece yanıma uzanıp saçlarımla oynayıp uyuyor.Bir çok sözcüğü söylüyor en azından ne istediğini anlatıyor.Benimle iletişime geçtiğinde çok mutlu oluyor.Mesela anne artık ağzından çok ney çıkıyor 1 ay önce adde diyen bebeğim artık anne diyor.File pil pile lil arabaya enen desede artık anlıyorum ne demek istediğini.En sevdiği yemeği lavlav yani pilavın ardından top yani bezelye onu takip ediyor.Bu aralar msn deki göz kırpmalara takmış durumda.İşi gücü onları izlemek ve taklit etmek.Birde evde pastel boyalarla yaptığı sanatsal soyut çalışmalar var tabiki:))bence bebeklerin her dönemi onlarla güzel dakikalar geçirmeye değer iyi varsın iyiki bizim bebeğimizsin seni çok seviyorum ismail efem
2 yorum:
teyzesi onu yer yer bitirir:)) lütfen ama deyzeee'yi unutmamak gerek öyle değil mi :)))
yıllar geçsede üstünden bukalp seni unutur mu bu kalp seni unutur mu
Yorum Gönder